BİR MİNİK OTOBÜS HİKAYESİ

 Bir Minik Otobüs Hikayesi

 Bu projeyi ilk olarak internette görmüştüm. İnternette görünen her şeye hemen güvenmek zor tabi. Sayfayı dikkatlice inceledim. Yazılan her şeyi iyice anladığımdan emin olana kadar okudum. Bu noktada bir şeyin altını çizmek istiyorum. Çok kitap okuyan biri olmasam da okuduğunu anlamak (doğru anlamak) kritik bir durum. Bazen hayatınızın dönüm noktası bazen de sizi milyonlarca kişinin önüne atabilecek bir şans.

          Konumuza geri dönelim okuduğum her şey mantıklı geldi ve adım adım bana verilen yönergeleri izledim. Bir sanal kart satın aldım. Alırken çok düşünmedim böyle bir fırsat için bir kahve parası çok görünmedi gözüme. Arkasından bir İstanbul toplantısı. Öyle basit sıradan bir toplantı da değil hani. Birbirinden güzel başarı hikayelerini barındıran, birçoğumuzun hayatına yön verecek düşüncelerin olduğu bir toplantıydı diyebilirim. Ardından ikinci bir aşama.

          Emek harcamadan bir yere varmak mümkün değil tabi. Bizden istedikleri de küçücük bir emek harcayıp bir video hazırlayıp sosyal medyada paylaşmamızdı. Ne kadar zor olabilirdi ki? Heyecanla videomu hazırlayıp bu aşamayı da atlattım. Son aşamaya geçtiğimde, bu basit olarak düşündüğüm 2. Aşamayı bile yapmayanların olduğunu öğrendiğimde çok üzülmüştüm. Birkaç saat ya da birkaç dakika ayıramamak. 

            Üçüncü aşama mülakat dedikleri kısım. Bu aşamanın hep bir gizemi var tabi. Ama Maksut Hocamızın her zaman söylediği bir mülakat gibi değil de daha çok sohbet tadında, korkulmaması gereken bir aşama. Böyle bahsettiğime bakmayın tabi. Benim o aşamada yaptığım heyecan tam anlamıyla “anlatılmaz yaşanır” bir durumdu. Asla unutmadığım günlerden biridir diyebilirim. Hayatım boyunca sahip olduğum soğuk kanlılığımı o anda kaybedip, aynı cümleleri tekrar eden bir papağana dönüşmüştüm resmen. İki mantıklı cümleyi yan yana getirememiştim. Ben bile kendimi dinlerken sıkılmıştım. Karşımdaki jüriyi tarif edemem...

           Sonuç olarak son aşamada elendim. Biraz üzücüydü tabi ama beklediğim bir sonuç olmuştu. Büyüklerimizin hep heyecan yapmayın dedikleri kısmı o gün öğrendim.

               Bu bir son değildi tabi. Ne kadar kısa görünse de bu süreç bir yıla yakın bir süre. Kimse bu zamanın, emeğin çöp olmasını istemez. MCD Gençlik Ajansı bunu da düşünmüş ve bize şöyle bir şans tanımış; bir sonraki projeye hangi aşamada kaldıysanız yine o aşamadan devam edebilirsiniz. Diğerlerini bilemem ama bu benim için büyük bir fırsattı. Pes etmeden devam edebilirdim ve öyle de yaptım. Araya pandemi gibi bir dönem girince, bir sonraki proje gecikmiş olsa da sabırla bekledim. Ve o gün gelip, mülakat tarihi açıklandığında sadece katılacağım bilgisini vererek yine yollara düştüm. Toplantılar hep İstanbul’da olduğu için Antalya- İstanbul seyahatlerim biraz artmıştı ama bu durum da beni hiç rahatsız etmedi. Her gittiğimde birkaç gün fazla kalıp İstanbul’u geziyordum. Bu duruma Avrupa seyahatlerimin provası olarak bakıyordum da denilebilir.

              Mülakat günü geldi ve yine heyecanlı bir bekleyiş başladı. Etrafıma baktığımda hiçbir tanıdık yüz göremedim. Sanırım diğerleri ikinci şanslarını kullanmadan pes etmişlerdi. Ben yine de bu sefer tüm sakinliğimi korudum ve kendimi bir nebze de olsa ifade edebildim mülakatta. Elbette ki mülakatı etkileyen durum bu değil. Ama hayatın her anlamında önemli bir konu bu bence.

            Peki bu sefer kazanabildim mi? Hayır. Ama kaybetmiş sayılmam. Hem de hiç! Bu sefer kalabalık olan bir yedekler listesindeydi adım.

            Kazanmak da asiller listesine adını yazdırmak Avrupa’ya gitmek de değil aslında. Size bu projede kazandığım şeylerin bir listesini çıkarsam, bu noktaya kadar okuduysanız bile emin olun okumayı bırakırsınız. Yazmakla anlatılamayacak kadar çok uzun ve güzel bir liste. Yine de birkaç minik örnek verebilirim.

      Mesela tüm toplantılarda kazanılan dostluklar... size yıllardır devam eden, gittiğim şehirde arayabildiğim güzel dostlarımdan bahsedebilirim ya da ben gidemesem de gittiği için çok sevindiklerim...

      Mesela çok göz önünde olmayan ama yaşayarak görebileceğiniz mükemmel kariyer fırsatları da var. Birçok iş kapısı sunduklarını söyleyebilirim.

       Mesela gençlik ödülleri gibi daha adını da hatırlayamadığım başka mükemmel projelerde yer alma fırsatları...

 

        Neyse bu listenin bir sonu yok son birkaç öğüt içerikli cümleyle bitirmek istiyorum. Bir yola çıkıyorsanız asla bu yolda pes etmeyin! Ve başkaları size bu yolda ne derse desin, siz yaşayarak öğrenin. Ben elbet bir gün bu otobüsle Avrupa’ya gideceğim ama neden yol arkadaşım siz olmayasınız?

Sevgiler

Butterfly.song – Aliye Behiye Özkan - Antalya