Sebahat Hatipoğlu - Teşekürler “Gençlik Otobüsü”

Teşekürler “Gençlik Otobüsü”

Saat yediye beş vardı ve ben tüm hızımla MCD’ ye koşuyor, o akşam yapılacak önemli toplantıya yetişmeye çalışıyordum. Maksut Hoca daha önce, önemli bir şey konuşacağını belirttiği için de bu toplantı benim için pek çoğundan daha önemliydi. Saat yedi olmadan ben, kafamdan çoktan  binlerce senaryo yazmıştım bileJ Allah’tan zamanında yetişip nefes nefese odaya girebildim ve şu anda  bu satırları yazabiliyorum. Maksut hoca o gün bizi hayatımızın belki de en güzel fırsatlarından birini sunmak için oraya çağırmıştı. 

Gençlik Otobüsü için.. Gençlik için yapılmış en büyük uluslararası proje… bu fikir bizi duydugumuz ilk andan itibaren heyecanlandırmaya ve kafamızda ilk kıvılcımların çakmasına yetmişti bile. Tabii bu arada odada asistan olduğumuzu öğrendiğimiz diğer arkadaşlarımla birbirimizi tanımıyor olmanın( Rascit hariç) tatlı gerginliği de mevcuttu. Beni hayatım boyunca hep zora sokan şey o gün de beni yalnız bırakmamıştı: Önyargılarım :D… 

Dilara’nın sert ve havalı duruşu, Yonca ve Didem’in birbirlerini önceden tanıyor olması, Eda ve Emine’nin ise aralarından su sızmaz(!) hali beni çok germişti. (Nerden bilebilirdim ki hepsiyle kardeşim gibi iyi dostlar olacağımı…) Daha sonra aramıza katılan pek çok dostumuz daha oldu tabii ki. Mesela Şükrü’yü orgun başında bir taverna havası çalarken ve raşitin o eşsiz bağlama yorumuyla Şükrü’ye eşlik ederken hatırlıyordum J Alp her zaman sessizdi, ama onun zamanla bana da bulaştırdığı reklamcılık sevdası bizi bir araya getiren şeylerden sadece biriydi.. Utku zaten ilk başta ona sinir olduğumuzu biliyorJ (Neymiş ,radyo temsilcisiymiş :)Aramıza katılanlar sadece bu kadar da değildi tabii ki. Osman,Burak, Serkan,Seçil,Gülben…hepsinin ayrı ayrı yeri ve önemi vardı bu projede…

Yener ise bazen toplantılara gelir bazen de yan odadan takip ederdi gelişmeleri ama o her zaman bizimleydi. Esprileri en soğuk ortamları bile bi anda neşeli ve gülünç bir ortama dönüştürürdü. Ve böylece projemiz içn kollarımızı sıvayıp başlamıştık çalışmalrımıza. Öncelikle pek çok şirkete mailler atarak başlasak da herşeye, bunun bizi ileri götüremeyecini anlamak bir bucuk ayımızı almıştı. Bunu farkettiğimizde herşeyin çok başındaydık. Pek çoğumuzu hayatında hiç sponsorluk görüşmesi yapmamışken bir anda gecemiz gündüzümüz sponsorluk görüşmeleri olmuştu. Bir şeyden eminim ki biz harika bir ekibiz. 

Bazılarımız harika yemekler pişirirebiliyor, bazılarımız şirket numaralarını eksiksiz tuşlayabiliyor ve bazılarımız da etkileyici konuşmalarıyla bu numaraları birer fırsat kapısına çevirebiliyorduJ Hepimizin kendi alanında yaptığı ve bulunduğu katkılarla adım adım projemize,hayalimize yaklaşıyorduk. Proje logomuz için gecesini gündüzüne katan arkadaşlarımla uzun uzun fikir tartışmalrımızı,fransızca sınavından bile aklımda basın topltısıyla fırlayıp toplantıya yetişmeye çalıştığımı,  sabah 7de mülakat yapacağımız otele koşturmamızı ve o büyük günde yolun başından Gençlik Otobüsünün belirişini asla unutmayacağım. Otobüsümüzü gördüğümüz anda “işte bu!” çığlıklarını, sevinç gözyaşlarımızı da unutmayacağım. 

Bu Gençlik Otobüsünün yola çıkış ve 51 yolcusunun hayallerini gerçekleştirme hikayesinin sadece bir kısmıdır. 20 gün boyunca Gençlik Otobüsü tüm yolcularını kucaklamış, hepsinin hayatında unutamayacakları birer hatıra olarak Türkiye’ye dönmüştür. En güzel maceralar, en zor uykular, en güzel “digi digi” dansları ve en sıkı dostluklar bu otobüste kurulmuştur. Projede emeği geçen herkese teşekkür ediyor ve şu anda Afyon’daki evimde bu satırları yazarken büyük bir boşluğa düştüğümü haber vermek istiyorum. 

Teşekürler “GENÇLİK OTOBÜSÜ” …. 

Sebahat HATİPOGLU,21 Hacettepe üni. İng. Dili Öğrt.

Utku Öztürk - Hayalden Gerçeğe Bir Gençlik Projesi

Hayalden Gerçeğe Bir Gençlik Projesi

Gençlik Otobüsü Aylarca süren çalışmanın fedakarlıkların hayallerin hayal kırıklıklarının vazgeçişlerin direnişlerin öyküsü… 

Belki çoğu kişi farkında bile değil ama sahne önünde 17 gencin arkada ise onlarca kişinin gecesini gündüzüne kattığı okulundan sınavından geri kalıp arkadaşları sinemaya konsere giderken toplantılara sponsorluk görüşmelerine koştuğu genç yaşlarına, tüm acemiliklerine rağmen sonunda tüm dünyanın tanıdığı takdir ettiği bir proje haline getirdikleri bir hayal. İlk olarak Maksut beyin hayaliydi, bizlere kazandırdığı projeler hakkındaki bilinci tüm gençlere yaymak,bizler gibi projelerden haberdar, dünya gençlik sahnesinde aktif gençler yaratmak.

Tüm katılımcı gençler hem projelerin neden önemli olduğunu, nasıl yazılması gerektiğini öğrenecek; hem de döndüklerinde birkaç projede aktif olarak rol almış olacaklardı.Aynı zamanda Avrupa nın 20 ülkesi yabancı katılımcılarla birlikte gezilecek 52 gün boyunca temelleri atılan, ileride ülkelerinin geleceklerinde söz sahibi olacak gençler arasındaki dostluklar dünya barışına mutlak katkılar sağlayacaktı.  Sağlayacaktı diyorum çünkü projenin başından beri içinde olan ben bizzat yaşayarak öğrendim ki eğer gerçekten büyük işler başarmak istiyorsanız karşınıza çıkan engeller de o kadar büyük oluyormuş.İftiralara, engellemelere, gülüp geçenlere yapamazsın diyenlere karşı sabır gerektiriyormuş.Ve elbette azim.Proje süresi boyunca onlarca sponsorluk görüşmesinden benzer yanıtlar aldık.

Çok büyük bir proje ,acaba olur mu ki,yapılamaz,olmaz ama neden?çünkü bu denli büyük bir projeyi hiçbir tarikata üye olmayan holdingleri şirketleri de olmayan sade vatandaşların kendileri gibi sade çocukları yapıyor diye.Ama bu proje yapılacaktı emek verilmişti onca... Sponsorlar destek olmadıysa devlet olurdu. 

Tabi ya devletimiz ne güne duruyordu hem sırf bu tarz projeler için ayrılmış tanıtma fonu vardı.Ülkemizi gençliğimizi yaptıklarıyla başarılarıyla tüm Avrupa ya tanıtacak dünya barışına eşsiz katkılar sağlayacak bir proje tam da tanıtma fonunun tanımına uyuyordu.Ama maalesef, demek ki yine eksik bir şeylerimiz vardı çünkü tanıtma fonu da Türk gençlerinin tüm dünyada benzeri olmayan bir projeyle Türk gençlerinin potansiyelini göstermelerini ülkelerini tanıtmalarını istememişti.

Demek ki vardı bir bildikleri... Ama gençler kafalarına koymuşlardı yapılacaktı bu proje, her şeye rağmen.Çalışmalar tekrar tekrar hızlandırılmış ama zamanda olabildiğince daralmışken Ankaralı bir iş adamının, myz mobilyanın sahibi sayın Hacı Beyin, desteğiyle proje için gereken kaynak bulunmuştu. Ancak gönlü zengin Hacı Bey in yapabileceği katkıda belliydi.20 ülke ve 85 genç onun içinde imkansız bir rakamdı. 

Yapılan revizyonla bütçeye uygun olarak 30 katılımcı ve 17 asistanla birlikte 20 günlük 12 ülkeyi kapsayan yeni rota çizildi ve program Ankara dan start aldı.Bir çırpıda geçen 20 gün ardında Türk gençlerinin başarısını azmini,eşsiz anılar ve birbirinden ayrılmak istemeyen gözü yaşlı gençler bıraktı.Ve tabi anlayabilenlere eşsiz dersler. 

Her grupta olduğu gibi her şeyden şikayetçi, sorun bulmaya çalışan, sıkıntı yaratan kişiler maalesef bulunsa da aramızda; ben inanıyorum ki onlar bile neden otelimiz 5 yıldızlı değil diye yakındıktan 5 dakika sora kahkahalarla şakalaştılar birbirleriyle.Gönül isterdi elbette en lüks otellerde kalmayı en iyi restorantlarda yemeyi ama malum nedenlerle bütçe kısıtlıydı ve bu kadar parayla bu kadarı yapılabiliyordu. Biz projenin içinde olan tüm katılımcılara kattıklarının dışında bir konu daha var ama bence atlanmaması gereken. Oda şu ki atalarımız kadar biz gençlerde çılgınız. Ve bir şeyi gerçekten istersek, inat edersek yaparız. Siz büyüklerimizin aklında bulunsun. 

UTKU ÖZTÜRK 

Proje Asistanı

İpek Akandır - Gençlik Otobüsü Kalkıyor, Dostluk Başlıyor

Gençlik Otobüsü Kalkıyor, Dostluk Başlıyor

Eğlenceli bir slogan yarışmasıyla, ustalıkla yürütülen mülakatla aslında Gençlik Otobüsü’nün ne kadar da keyifli geçeceği belliydi. Daha hareketimizin başında herkesin samimi ve dostça tavırlarından seçilen kişilerin ne kadar da doğru kişiler olduğunu fark ettim. 

Herkes aynı iyi niyetle gelince çok keyifli anlar yaşandı. Gittiğimiz yerlerde yaşadığımız anıların bize çok büyük deneyimler olarak kalacağı inancındayım. Gerek sponsorların Gençlik Otobüsüne güveni gerekse projelerimizi oluşturmak istediğimiz yerlerdeki insanların yardımı sayesinde her işimizi kolaylıkla halledebildik. 

Proje çalışmaları hakkında bilgiler aldıkça gençlere ne kadar büyük görevler düştüğünü anladım. Ve aslında imkân sağlandığında neler başarabileceğimizi, ülkemizi yurtdışında en iyi şekilde tanıtabileceğimizi gördüm. Gençlik otobüsünde ki dostlarım, umarım ‘bireysel’ fotoğraflarımdan hiç eksilmezsiniz :) … 

Ve yolun sonunda aslında inanarak yolladığım sloganın ne kadar da gerçekleşebilir olduğunu fark ettim “

GENÇLİK OTOBÜSÜ KALKIYOR, DOSTLUK BAŞLIYOR” 

İPEK AKANDIR 20 ANKARA 

Başkent Üniversitesi Sınıf Öğretmenliği

İsmail Şener - Hayatımda Yaşadığım En Büyük Deneyim

Hayatımda Yaşadığım En Büyük Deneyim

Bu projeyi ilk gördüğümde dediğim ilk şey ; eğer buna katılırsam hayatımda yaşamadığım deneyimi yaşarım'dı.Nitekim de oyle oldu , ancak katılmak elbette o kadar kolay değildi.SMS ile daha önce hiçbir yarışma , şans oyunu vb. etkinliklere katılmamıştım ancak bu sefer içimden bir ses at demişti o mesajı.

Mesajımı attım ve sonuç olarak birbirinden değerli 50 insan tanıdım ve hayatımda yaşamadığım deneyimi yaşamış oldum.Böylesine güzel bir projeyi gerçekleştirmeye çalışan herkese teşekkürü borç biliyorum. Geçirdiğimiz 20 günümüz, yaşadığımız her şey o kadar değişikti ki, sonuçta benim bildiğim kadarıyla daha önce böyle bir organizasyon yapılmamıştı. İşin bu noktasında da daha önce yapılmamış bir projeyi gerçekleştirenler arasında yer almanın gururu vazgeçilmezdi. 

Size bu projenin tek kötü yanını söyleyebilirim o da 20 günün sonunda birbirimizden ayrılıp o vazgeçilmez 20 günü özlememiz.. 

Gezip gördüğümüz ve hakkında bilgi edindiğimiz o kadar çok şey oldu ki, bunlar yaşamımız boyunca bizlere büyük katkılar sağlayacağından hiç şüphemiz olmayacak. Sonuç olarak söyleyebileceğim, bir ömür boyunca unutulmayacak 20 gün yaşamış olduk. Gençlerin böyle projelere ihtiyacı olduğunu da duyuralım, ve MCD Gençlik Kulübü’ne sonsuz teşekkürlerimizi sunalım..:) 

İsmail ŞENER - 20 

Beykent Üniversitesi