Hayal Otobüsü
Yine eksik olan sayımızla halkoyunu çalışması yaptığımız bi gündü.. mola sırasında "proje-asistan-yurtdışı" gibi kavramlar geçiyodu birilerinin sohbeti arasında.
sohbete kaatıldığımda projenin varlığından haberimiz oldu. espri karışık "asistanınız olabilirmiyim" dedim maksut hocaya.. "gel" dedi "gel ve toplantıya katıl".. ve bu "gel" kelimesi ile girdim hayal otobüsü yoluna..
sohbete kaatıldığımda projenin varlığından haberimiz oldu. espri karışık "asistanınız olabilirmiyim" dedim maksut hocaya.. "gel" dedi "gel ve toplantıya katıl".. ve bu "gel" kelimesi ile girdim hayal otobüsü yoluna..
hiçbir bilgim yoktu. konuşulanlardan pek te bir şey anladığım söylenemezdi.. napmam gerektiği konusunda bile emin değildim.
toplantılar arka arkaya gelmeye başladı her toplantı bişey daha öğretti her toplantı bana bişey daha kattı.. napmamız gerektiğini öğrenmiştik ve bunu yaparken kendimizi de farkında olmadan fazlasıyla geliştiriyorduk.
bi ekibimiz olmuştu ve ikinci bir evimiz.. kendimizi öylesine kaptırmıştık ki bu işe okulumda afiş asarken aynı anda vizem olduğunu unutacak kadar vermiştim kendimi bu işe:)
bu yola girmiştik ve yolun sonunu görmek istiyorduk hepimiz.
çok umutlandık, çok yıkıldık, çok zorlandık, çok sevindik..
her şeyi yaşadık. yolun sonuna geldiğimiz anlar oldu ve bu anlar da sonuna geldiğimiz yol kapalıydı..elimizden hiçbir şey gelmiyordu ve bu bizi mahvediyordu..
türlü şeyler yaşadık ama bugün otobüs yazımı yazıyorum.. hazların en güzeli de bu olsa gerek..
otobüsümüz giydirildi, yurdun önünde toplanıldı evet yola çıkılıyordu ama gerçek değildi sanki.. kimse sınırı geçmeden buna inanamayacaktı.. o sınır da geçildi ve hayal otobüsümüz gerçekten yola çıktı.
otobüs kalabalıktı daha önce görmüş ve tanışmıştık belki ama bu insanların çoğunu tanımıyordum.. o anda bu insanları ne kadar sevebileceğim, onlarla ne kadar iyi vakit geçirebileceğim de aklıma gelemezdi elbet...
her biri birbirinden değerli 48+3 insan ve 12 ülke:) buna hayalim değil diyen insandan şüphe ederim ben..:) o denli güzel ve eğlenceli anlar... otobüs evimiz olmuştu ve bu birbirinden güzel insanlarla bu evde 20 gün geçti.. o kadar çabuk geçti ki hocamızında dediği gibi bitmeden özlemeye başladık..
hala da özlüyoruz. her gittiğimiz ülkede mutlaka türklerle karşılaşmayı, bireysel fotoğraflarımızı, gezmelerimizi, çalışmalarımızı,her fırsatta valizimi açmayı, gülmekten uyuyamadığımız ve uyutmadığımız geceleri, teşeeekkürrleer diye bağrışlarımızı, otobüs şarkımız "digi digi"de coşmayı, sabah kahvaltılarını, herşeyi , herkesi özlüyoruz...
otobüs ankaraya gelip te, o otobüsü gençlik otobüsü yapan giydirmenin çıkarılmaya başladığı an anlamıştık bittiğini..
hayal gerçek olmuştu ve bitiyordu.. ama hep güzel hatırlanacak şekilde bitiyordu..
belki de herşey yeni başlıyordu.. gerçekten bitti mi yeni mi başlıyor bilmiyorum ama bildiğim şu ki o otobüste olmaktan çok mutluyum, birbirinden güzel arkadaşlıklar edindiğim için çok mutluyum.. önemli olan şuan.. ve şuan ben gerçekten mutluyum..
herkese herşey için sonsuz teşekkürler başta da sayın hocam maksut coşkun dokunulmaz'a..
umarım hep beraber oluruz
EDA ERBAŞ/20
PROJE ASİSTANI
HACETTEPE ÜNİVERSİTESİ
İKTİSAT
