OLDUĞU KADAR, OLMADIĞI KADER

 OLDUĞU KADAR, OLMADIĞI KADER

Herkese selamlar, ben Gençlik Otobüsü 11’in yedek katılımcı adaylarından Zülal Karatay. İstanbul’da yaşıyorum. Ankara’da Rus Dili ve Edebiyatı okuyorum. Yani hem İstanbul hem de Ankara ekibindeyim. Gençlik Otobüsü’yle bir yıl önce araştırmalarımın sonucuyla tanıştım. Bu devirde kim, kimi, nasıl ücretsiz Avrupa’ya götürsün? Diyerek sitesine girdim ve bilgileri okudum. Bazı şeyleri fazla düşünmeden akışına bırakmayı seviyorum bu yüzden üşengeçliğim gelmeden hemen kayıt oldum, genç kart satın alıp başvuru formunu onaya gönderdim. Okuduğuma göre sonuçlar bir sonraki ayın ilk haftası açıklanıyordu. Başvuru sorgulama ekranına girdiğimde “Başvurunuz onaylanmıştır” yazısıyla karşılaştım. Anlık içim sevinçle dolmuştu. Kendi kendime dedim ki “Hemen umutlanma be kızım, daha mülakatlar var süreç devam ediyorr.” Ön elemeyi geçenler İstanbul’da bir bilgilendirme toplantısına davet ediliyordu. O sırada pandemiden dolayı okullar onlinedı ve ben de İstanbul’daydım. Sabahın köründe bir sürü vesaitle Tuzla’dan kalkıp Mecidiyeköy’e gelmiştim. Direk Ankara’dan gelsem daha kolay olurdu herhalde :) Projeye çoğu kişi yakın arkadaşlarıyla başvuruyordu. Yalnız olmam beni bir tık (çok) endişelendirse de bir o kadar da heyecanlıydım. Mevlana’nın çok sevdiğim bir sözü vardır: “Bir yandan korkun bir yandan da umudun varsa iki kanatlı olursun, tek kanatla uçulmaz zaten.” Tam olarak yaşadığım şeyleri özetliyordu bu söz. Otele girmeden hemen birileriyle tanıştım. Çok tatlı kızlardı, onların hikayelerini de dinledim. Hepimiz hemen hemen aynı şeyleri yaşamıştık. Bilgilendirme Toplantısında çok başarılı iş insanlarının hayat hikayelerini dinledik. Ardından bilgilendirmeler yapıldı, sorular cevaplandı.

 Bu fotoğrafı toplantıdan sonra rasgele birine çektirmiştim iki saniye :d Herkes o kadar samimiydi ki kendimi bu aileye ait hissediyordum. Toplantının ardından sıra video aşamasına geldi. Beni en geren aşama buydu. Cevaplamam gereken soruları cevapladığım iki dakikalık bir video çekip yükledim. Video mülakatını geçtiğimde “Zülal, neler oluyor son aşamaya mı kaldın şimdi sen?” diye kendi kendime söylendim sevinçle.

Video aşamasını geçenler yüz yüze mülakat için yeniden çağrıldı. Hayatımda girdiğim ilk mülakat olmasına rağmen şunu söyleyebilirim ki hiçbir mülakatta bu kadar eğlenemezsiniz. Herkes inanılmaz samimi ve eğlenceliydi. Kendi grubumun sırasının gelmesini beklerken bir sürü insanla tanıştım. Birkaçıyla gerçekten güzel dostluklar kurdum. Mülakatın açıklanmasını beklemek en zoruydu. Seçilebilecek miyim? Seçilirsem asil mi olacağım yedek mi? Bu sorular beni gitgide heyecanlandırırken kıpır kıpır Gençlik Otobüsü ekibi etkinliklerine devam ediyordu. Müthiş arkadaşlıklar kurduğum canım GO etkinlikleri… Okulumdan dolayı genelde Ankara etkinliklerine, eve döndüğümde de İstanbul etkinliklerine katılım sağlıyordum. Böylece iki ekiple de yakınlık kurabiliyordum. Bu da beni projeye daha da bağlıyordu. Instagram’dan tesettürlü arkadaşlardan çok fazla soru alıyorum. Kendini dışlanmış hissettin mi?, Sana farklı davranıyorlar mı? Vs. Bu projede ayrım yok arkadaşlar. Siz kendinizi dışlamadığınız sürece, kimse sizi dışlamaz. Saygı şart, sevgi kafanıza göre…

Mülakat sonuçları canlı yayında açıklanacaktı. Alfabetik sırayla… O gün baş harfimle biraz bozuştuk. En sonda olduğum için epey bekledim; bekledikçe heyecandan ölecek gibiydim. İsmim yedeklerde açıklandı ama çabamın ve isteğimin görülmesi, o kadar kişinin içinden buralara kadar gelebilmem gerçekten gurur verici. . 

Bu proje benim hayalimin gerçeğe, ete kemiğe bürünmüş haliydi. Yalnızca ücretsiz Avrupa gezisinden ibaret değil. Bu projede çok başarılı iş insanlarıyla, bakanlarla tanışabiliyorsunuz. İş fırsatları, eğitimler, konferanslar… Gerçekten sürprizlerle dolu bir proje.

Bu ailenin bir parçası olduğum için o kadar mutluyum ki, bir an bile pişmanlık duymadım. İyi ki GO!

 Zülal Karatay / ANKARA- ISTANBUL