Gençlik Otobüsü - Bir Hayalim Var

Merhaba.. Öncelikle hukuk fakültesinin malum sınavları ve milli takım seçmeleri hazırlıkları nedeniyle kafamın bir köşesinde daimi olarak yer edinmiş, aylardır her aklıma gelişinde beni heyecanla sabırsızlık arası bir duyguya sevk eden, son zamanlarda üyesi olmaktan en çok keyif aldığım proje olan “Gençlik Otobüsü” 

                  Ben bu işe başka bir yerden yaklaşmak istedim.  İstedim ki bu yazıda ne bu serüvene nasıl dahil olduğumu ne de “Gençlik Otobüsünün” her yazıda tekrar edilen hikayesini anlatmayım. Bu yazı okumayı bitiripte bir kenara bıraktığınızda içinizde bir şeylerin yerini değiştiren, bir kez okunmakla tükenmeyen bir yazı olsun. “Gençlik Otobüsünü” bir de benim gözümden görün.

                  Nedir peki “Gençlik Otobüsü” ? Nerede ne zaman ortaya çıktığının, kaç genci taşıdığının, kaç gün sürdüğünün ötesinde nedir “Gençlik Otobüsü”?

                  Martin Luther King Lincoln Anıtının önündeki o meşhur konuşmasına “Bir hayalim var” diye başlamıştı.  Hayalini tarif ederken taşımaktan gurur duyduğu siyah teni, bir anıt gibi dikiliyordu. Bir hayali vardı… Ve gerçekleştirmek için cesareti. Martin Luther, bundan fazlasına ihtiyacı olmadığını iyi biliyordu. 

                  Hiçbir şey kendi hayalinden önce var olamamıştır dünyada. Kimi çocukça, kimi imkansız gibi görünebilir elbette fakat insanlık tarihi dediğiniz bu koca hikaye,minicik insanların devasa hayallerinin tarihi değildir de nedir? Martin Luther hayali olan herkes gibi bunun farkındaydı.

                  “Yeterince uzanabilirsen her hayale dokunabilirsin” derdi babam eskiden. Kekeme olması Çiçero’yu hatip olmaktan, yürüme sorunu olması Ömer Besim Koşanay’ı (ki bu soyisim Atatürk tarafından Türkiye adına olimpiyatlarda yarıştıktan sonra verilir) koşucu olmaktan uzak tutamamıştı. Başarısızlıklar için çeşitli sebepler üretilebilinirse de hiçbir şey “hayallerini” kovalamamanın bahanesi olamazdı. İşte bu yazıyla otobüsün yolları da burada kesişiyor.

                  Gençlik Otobüsü “hayalleri”, herkesin “hayallerine” dokunabilmek olan bir adamın, basit ve tek bir “hayalinin” binlerce “hayalcik” parçasına bölünüşünden başka nedir ki? Nasıl ki en devasa şehirler, binlerce minik sokağın birbirleri ardına ve sıralı bir biçimde kuruluşundan öte değil ise, “Gençlik Otobüsü” de binlerce gencin minik hayallerinin uç uca eklenerek ortaya getirdiği dev bir hayal yumağıdır. Tek bir adamın tarihin orta yerine bir hediye gibi bıraktığı, her an büyüyen, kök salan, dev bir hediye.

                 

                  Şimdi benim de, o ünlü konuşmadan tam 51 sene sonra… Bir hayalim var… Ve gerçekleştirmek için cesaretim.

                  (Bunları yazabilme fırsatı verdiğiniz için teşekkür ederim, hoşçakalın )

                                                                                                             

Kazım Anıl Aygün, 2014, Bursa